All you need is less

Erica en ik hebben veel opgeruimd. De mensen die ons een beetje volgen hebben dat al vaak voorbij zien en horen komen. We leven nu in een kleiner opgeruimd huis, met een betaalbare kleine auto en veel minder spullen die aandacht van ons vragen.

Nu we eenmaal zo leven, kom ik er achter dat ik inderdaad niets mis. Ik stond en sta voor de volle 100% achter onze keuzes. Toch was er, zeker in het begin, een stemmetje in mijn achterhoofd dat bij elke actie uitriep: "Kees - nu ga je te ver. Dat ga je écht missen". Het is bijzonder om te merken dat ten eerste ik het helemaal niets mis, maar ten tweede dat er blijkbaar een hardnekkige kracht in mij zit die zo denkt. Een echte hamsteraar, jager-verzamelaar en doem-denker.

Waarschijnlijk komt dit stemmetje uit de evolutie voort. Het is moeilijk te geloven dat we echt in een tijd van overvloed leven. Ik kom he-le-maal niets tekort. Als ik ook maar iets nodig heb, ligt het haast voor het oprapen. Nee, ik kom er achter dat juist minder spullen en lage maandelijkse lasten een ongelooflijke vrijheid geeft. Iets waar mijn brein nog aan moet wennen. Het stemmetje hoor ik nog regelmatig. Dat zal nog wel even zo blijven…