Circulaire Stad en Regio, doe maar gewoon en paprika

Nadat we in Amsterdam hebben samengewoond, in Brabant zijn getrouwd en in Almere onze eerste kind hebben gekregen zijn we veel in Roemenie op vakantie geweest. Steeds weer verbaasde het me dat de lokale boeren nog steeds zelf op de stadsmarkt staan en de tomaat en komkommer... Nog steeds naar tomaat en komkommer smaken. Alwel, hier kwam ik achter toen mijn oudste van destijds 5 jaar bij terugkomst in Nederland zei; ""Wat is dit papa?" (Tomaat en Komkommer van de supermarkt ligt op z'n bord). Tomaat en komkommer zeg ik. "Nee, dat kan helemaal niet. ik proef alleen water."

Met mijn film, game en ICT achtergrond de directe leefomgeving toegankelijk maken is mijn hobby. In 2006 wilde ik de drempel van de boer net zo laag maken als die van de supermarkt. Ik dacht heel eenvoudig. Als we rechtstreeks bij de boer kunnen kopen, blijft er meer geld bij de boer en kan hij/zij (weer) gaan zorgen dat tomaat... weer tomaat mag heten.

De keten transparant proberen te maken is nog steeds mijn hobby, echter om dit duurzaam te doen is er eerst iets anders nodig. Alles uit de wereld kunnen we vinden op internet. Alles uit de regio niet. We hebben een soort Wikipedia van de Regio nodig. Eerst weten wat we hebben. Dan weten waar we naartoe willen.

De circulaire economie is voor mij veel meer dan gesloten kringlopen. Het gaat niet om op de vingers tikken dat we het fout doen met lineair. Het gaat om een duurzame economie. Soms vergeten we dat economie niets anders betekent dan ''management van het huishouden". Bij mij thuis is dit aan de keukentafel. Een lijstje huishoudelijke taken en een holacratisch management; iedereen draagt een steentje bij om in vrijheid te kunnen leven.

De keukentafel, toen ik Erica aan de telefoon sprak was de doorslag een rol bij circulairestad te vervullen het volgende; iedereen die een boterham wil verdienen aan circulaire economie krijgt voldoende sites, informatie en hulp. De ''gewone burger'', die uiteindelijk ''gewoon'' de circulaire economie moet gaan omarmen ziet veel woorden en visies voorbij komen, maar niet echt handvatten om van iets gewoon een gewoonte te maken en/of met ''gewone'' buren te ondernemen.

Theo Maassen zei eens; vroeger zei een moeder bij het aanbieden van een zakje chips; "Wil je gewoon of paprika?". Dan zei je als kind "Doe maar gewoon". De voedselketen is na de jaren 70 - destijds positief en noodgedwongen - op hol geslagen. De ketens zijn complex. De natuur is gewoon circulair. Onze cultuur (nog) niet.

Via mijn bijdragen in de redactie hoop ik bij te kunnen dragen dat we steeds meer handvatten hebben - naast het uitwerken van strategische circulaire visies - als we 's avonds zelf uitgewerkt zijn ook thuis over een paar jaar uit nieuwe gewoonten gewoon een circulair management van het huishouden hebben.